|
|
คริสตมาสสำคัญที่ไหน?
ศิษยาภิบาล
มีละครคริสตมาสขำขันอยู่เรื่องหนึ่ง ผู้กำกับต้องการฉากวันคริสตมาสที่สวยงาม และตั้งใจให้ประทับใจคนที่มาชมละคร พร้อมทั้งแสงสีเสียง โดยการเพ้นท์ฉากเป็นรูปคอกวัวที่พระเยซูประสูติ ในหมู่บ้านเบธเลเฮม แต่งตัวโยเซฟนางมารีย์ ด้วยชุดคนยิวดั้งเดิม ให้ทั้งมานั่งหน้าเปลที่มีฟางรองไว้บนรางหญ้า โยเซฟถือตะเกียงแสงไฟสลัวๆ มีพวกเลี้ยงแกะแต่งตัวด้วยสีผ้าเนื้อดิบพื้นๆ โพกศีรษะมีริ้วผ้าย้อยลงประบ่า คนเลี้ยงแกะก็มีการเติมแต่งหนวดเคราถือไม้เท้าพาลูกแกะ 4-5 ตัว ส่วนแกะนั้นก็ไม่ได้ใช้แกะจริงแต่เอาเด็กๆน่ารักสวมชุดหมีสีขาวสวมหมวกที่ดูออกว่าเป็นลูกแกะจริงๆ มีการฝึกเด็กๆให้คลานออกมาอย่างลูกแกะมาเข้าเฝ้าพระกุมาร จากนั้นก็มีนักปราชญ์อีกสามคนถือของขวัญมาถวาย ปราชญ์คนหนึ่งทาตัวดำยังกะมีดหม้อดูเหมือนแขกอาหรับ อีกคนก็แต่งตัวเหมือนคนอินเดีย คนสุดท้ายผิวพรรณดูแล้วน่าจะมาแต่เมืองจีน สามคนนี้ดูมีภูมิรู้ดี คนหนึ่งก็ถือกล่องใส่ทองคำ | |
คนหนึ่งถือผอบกำยาน อีกคนถือกล่องมดยอบ มาคุกเข่าลงอย่างสง่าต่อหน้านางมาเรียและโยเซฟ ด้านหลังก็มีหนูน้อยน่านักแต่งตัวเป็นทูตสวรรค์ 2 องค์ มีอีกคนเป็นดาวประหลาดแต่งตัวด้วยผ้าไหมสีขาวอย่างดีดูระยิบระยับยังกะหนังการ์ตูนเรื่องปีเตอร์แพน เพื่อให้มีสีสันยิ่งขึ้นผู้กำกับก็เพิ่ม ผู้แสดงเป็นกวางเรนเดียร์อีก 2 ตัว แต่งลุงแก่ๆ ทำหนวดเคราสีขาวด้วยสำลี สวมชุดสีแดงสลับผ้ากำมะหยี่สีขาวเป็นแซนตาคลอส แบกถุงของขวัญมาถวายสักการะอีกคนหนึ่ง แสงไฟสาดส่องลงมา ในบรรยากาศเสียงเพลงราตรีสงัดราตรีสวัสดิ์เบาๆ
กว่าจะได้ฉากดังกล่าวต้องลงทุนชุดละครแต่ละคนไปหลายตัง ซ้อมกันหลายสัปดาห์เสียค่าอาหารให้ในการฝึกก็เป็นเงินพอประมาณ วันแสดงจริงทุกคนที่อยู่ในฉากก็ทุ่มเททำสุดกำลัง มีการว่าจ้างบริษัทมีเดียชั้นดีมาถ่ายภาพและวิดีโอเพื่อเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึก แต่ละคนก็เต๊ะท่าให้สมบทบาทให้มั่นใจว่า ภาพที่ถ่ายออกมาดีสุดยอด แต่ขณะที่กำลังอยู่เวลาที่ถือว่าเป็นไฮไลท์ของละครนั้น ได้ยินเสียงเด็กทารกน้อยๆร้องไห้ดังขึ้นมาข้างเวที ทั้งตัวแสดงและผู้ชมทั้งหมดรู้สึกเหมือนใครอุ้มลูกมารบกวนการแสดงในห้องประชุม ต่างก็หันจดจ่ออยู่ที่เสียงเด็กร้องหมดทั้งห้องประชุม แต่เด็กน้อยนั้นคือทารกผู้ถูกกำหนดให้เป็นพระกุมารเยซู ถูกนำไปวางไว้ข้างเวทีโดยมิมีใครสนใจ ยังดีที่เด็กทารกร้องขึ้น มิฉะนั้นคงจะมีละครคริสตมาสโดยไม่มีพระเยซู
อุ้ย! ลืมพระเยซู เสียงคนในคณะแสดงคนหนึ่งร้องขึ้น แล้วก็ฮือฮากันทั้งห้องประชุม ลืมพระเยซู ลืมพระเยซู พร้อมทั้งเสียงหัวเราะขำขันกันทั้งวิค แล้วเสียงขำก็เงียบลงไปแปรเปลี่ยนเป็นเสียงสะอึกสะอื้นของหลายคนในที่ประชุม
นั่นซี ระวังน่ะ แต่ละปีคริสเตียนจัดคริสตมาส จัดอาหาร จัดหาของขวัญ จัดทุกอย่าง เพื่อฉลองวันเกิดพระเยซู แต่ถ้าไม่ระวังเราอาจลืม พระเยซูเจ้าของวันเกิด แล้วท่านลองคิดดูซิว่า พระองค์จะรู้สึกอย่างไร ท่านต้องมีเวลาสงบกับพระองค์ คิดถึงพระองค์สนทนากับพระองค์และฟังพระองค์ มิฉะนั้นก็คงจะได้แต่กิจกรรม แล้วท่านจะเหนื่อยเปล่าจริงไหม
|
|
|
