สัปดาห์ที่ 49
9-15 ธค. 2008
นี่คือสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำ
(ยากอบ 1:3)
“การทดลองความเชื่อของท่านนั้น ทำให้เกิดความหนักแน่นมั่นคง”




พระเจ้าทรงประทานการเล้าโลมใจจริงๆให้เรา ไม่ใช่แค่ความรู้สึกสงสารหลอกๆ
ไม่ใช่แค่ความเห็นอกเห็นใจที่เพียงบำบัดอาการการบาดเจ็บของจิตใจ พระองค์ทรงประทานความรักที่เปลี่ยนเราให้หวานชื่นขึ้นเข้มแข็งขึ้น
เมื่อ แครอล ลูกสาวของเราสูญเสียขาข้างหนึ่ง อันเนื่องจากอุบัติเหตุเพราะรถมอเตอร์ไซค์ ตั้งแต่อายุ 13 ปี ภรรยาและผมพยายามเล้าโลมใจลูกสาว เราซื้อตุ๊กตารูปสัตว์ที่เธอชอบไปให้เธอที่โรงพยาบาล เราโทรศัพท์เรียกเพื่อนๆของเธอให้ไปเยี่ยมเธอ ไม่มิได้ห่างตัวเธอแม้แต่น้อย เราให้คนคนหนึ่งอยู่กับเธอตลอดเวลา
วันหนึ่งเราได้รับโทรศัพท์จาก โดโรธี ดีโบลท์ เพื่อนคนหนึ่งของเรา เหมือนที่หลายคนทราบ คุณโดโรธี เป็นคุณแม่ของลูกบุญธรรม 14 คน และเด็กแต่ละคนของของเธอก็มีความพิเศษทุกคน บางคนตาบอด บางคนเป็นง่อย บางคนขาด้วน แต่ละคนไม่พิการทางกายก็ทางสมอง คุณโดโรธีได้ทำอะไรบางอย่างกับเด็กเหล่านี้แต่ละคน โดยไม่คำนึงถึงความพิการของเขา เธอกระตุ้นพวกเขาให้ฝันสูงกว่าที่ใครๆเคยคิดกัน พวกเขาแต่งตัวดี ในบ้านของเธอไม่มีราวจับ แม้แต่ราวบันได แต่ให้ทุกคนช่วยตัวเองตามวิธีของตน
พอเธอทราบว่า แครอลประสบอุบัติเหตุ เธอโทรศัพท์มาแสดงความรักและความห่วงใย
ใช่แล้ว เธอแสดงความรัก เธอห่วงว่าแครอลจะเจ็บมาก เธอแนะนำภรรยาและผมให้รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรในการช่วยแครอล
เธอพูดว่า ระวังหน่อยว่าคุณจะเล้าโลมใจเธออย่างไร
เธอฉลาดมาก แครอลต้องการการปลอบใจ ไม่ใช่การสงสาร และการเล้าโลมใจมิได้มาจาการเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่อยู่ที่การยกเธอให้สูงพ้นความเจ็บปวดในปัจจุบันไปสู่ชัยชนะในอนาคต
การเล้าโลมใจจากพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน

พระองค์มิได้แค่แสดงความรู้สึกสงสาร พระองค์มิได้แสดงอาการเวทนาหรือรู้สึกสังเวชเรา
พระองค์ทรงโอบอุ้มเราขึ้น เช็ดน้ำตาแล้วน้อมนำความคิดให้เราบินขึ้นไปสูงกว่าความเจ็บปวด
พระเจ้าทรงเล้าโลมใจเราอย่างไร
(1) ทรงทำให้เรากล้าหาญ
(2) ทรงทำให้เราสงบ
(3) ทรงเป็นเพื่อนของเรา
(4) ทรงรักสงสารเรา
(5) ทรงประทานเป้าหมายใหม่ให้เรา

คัดมาจาก The Be (Happy) Attitudes ของ Robert Schuller หน้า 63-64

Visitor 84

 อ่านบทความย้อนหลัง