ความหวังนั้นยังมี

กาพย์ยานี 11 อาจารย์ ปริญญา เกื้อหนุน ทุกข์ยาก แสนลำบาก เหมือนตายทราก เพราะหมดหวัง ปัญหา ต่างประดัง เหมือนจะพัง ล้มลงครืน กำลัง ก็อ่อนล้า มองข้างหน้า สุดจะฝืน โดดเดี่ยว เดินนอนยืน ไม่สดชื่น สักเวลา โหยหา ผู้จะช่วย บนบานด้วย ของมีค่า ออกผล เป็นน้ำตา ตกต่ำกว่า แต่ก่อนกาล ไปหา คนเข้าทรง ก็พาหลง ด้วยคำหวาน พร้อมขู่ ให้กลัวลาน ต้องบนบาน เสียมากมาย ค้นหา ทางชีวิต ที่ประสิทธิ์ ตามมุ่งหมาย ระทวย ระทดกาย ซิฟูมฟาย มิใช่คน อยากดื่ม น้ำชีวิต ที่นิมิต ไม่สับสน อับจน ซิอับจน ช่างมืดมน ทรมาณ แต่มา ในวันนี้ ฉันซิมี ความกล้าหาญ ชีวิต แสนเบิกบาน ไม่กลัวลาน เหมือนก่อนมา เพราะมี พระเยซู ผู้กอบกู้ แก้ปัญหา ที่มี แต่นานมา ลาลับตา หายหมดไป หัวใจ ใหม่ที่สุด ผ่องใสสุด อสงไข พลัง กายและใจ ไม่หมดไป แต่เพิ่มมา ตั้งใจ เป็นข้าทาส เบื้องพระบาท กราบคอยท่า ทรงนำ ด้วยเมตตา ขอเป็นข้า ตลอดไป

Follow @bfcbkk	Tweet to @bfcbkk Visitor 320