อยากเก่ง

คำอ่อนหวานละลายท่านให้หายโกรธ    ไม่ให้โทษพูดไปถูกใจนัก

 อารมณ์เสียไม่มีตะกุกตะกัก           มีแต่รักชอบใจในรสคำ

 พูดไม่ดีมีแต่กร้าวเร้าโทสะ             คำกักขฬะปลุกให้ใจถลำ

 ควบคุมใจในตัวบ่นพึมพำ              บางครั้งทำด้วยอารมณ์ไม่ข่มใจ

*ลิ้นของปราชญ์ความฉลาดมาปรากฏ    มธุรสให้ความรู้กระจ่างใส

 พูดคำพูดให้ดึงดูดให้เข้าใจ                 ไม่ร่ำไรอธิบายจนหน่ายเหนื่อย

 แต่เมื่อปากคนโง่โวออกมา                  เป็นวาจาพูดจาฟังน่าเมื่อย

 เข้าใจยากลำบากสุดเอื่อยเฉื่อย      สดเรื่อยๆเมื่อยเฉื่อยเหนื่อยจนชา

*พระเจ้าเท่านั้นคือผู้ที่ประเสริฐ             สุดล้ำเลิศทรงพูดคุยแก้ปัญหา

 พระองค์ทรงรู้กาละเทศะเรื่องวาจา ทรงสอนให้ใช้พูดจาอย่างถ่อมตน

 คนฉลาดต้องเชื่อในพระเจ้า                 ทำให้เข้าใจแม้ยากและสับสน

 ทรงฉลาดเหนือฉลาดปราชญ์เหนือคน อยากเป็นปราชญ์เป็นทาส

พระองค์เอย