เพื่อนในพระคริสต์
(สุภาษิต 27:5-6)
5 ตักเตือนอย่างเปิดเผย
ยังดีกว่าซ่อนคำเตือนไว้ด้วยความรัก
6บาดแผลที่เพื่อนทำก็ยังน่าเชื่อถือ
ศจ.สมเกียรติ กิตติพงศ์
แต่จูบของศัตรูก็พร่ำเพรื่อไม่จริงใจเพื่อน คืออีกหนึ่งคนที่สำคัญมากๆกับการดำเนินชีวิตคริสเตียนของเราเพื่อนที่รักพระเจ้า จะนำให้เรารักพระเจ้า เพื่อนที่เฉยชา ก็อาจทำให้เราเฉยชากับพระเจ้าได้ด้วยเช่นกันเมื่อพูดถึงเพื่อน เรามักจะให้ความสำคัญกับคนๆนั้นมากกว่าคนอื่น ยิ่งเป็นเพื่อนที่สนิทแล้ว เขาก็จะยิ่งมีความสำคัญกับเรามากขึ้นเท่านั้น
ในขณะเดียวกัน เวลาที่เพื่อนทำให้เราเสียใจ หรือสร้างบาดแผลในใจของเรา เราก็มักจะรู้สึกเสียใจ หรือ โกรธ มากกว่าการที่คนอื่นๆมาทำให้เราเสียใจ แต่บาดแผลเหล่านั้น ไม่ควรทำให้เราโกรธหรือเกลียดเพื่อน
1. เราควรยกโทษให้เพื่อนเสมอ นี่เป็นหลักการของพระคัมภีร์ เราควรยอมให้ความรักชนะความไม่ให้อภัย ความจริงแล้ว การเตือนที่มาจากเพื่อนเรานั้น ก็ดีกว่าคำพูดสนับสนุนของศัตรูให้เราทำผิดเพื่อน มักจะเตือนด้วยความสัตย์จริง และไม่โกหก แต่ศัตรูจะหว่านล้อมเราด้วยคำพูดที่ดี แต่ในใจของเขาจะทำให้เราออกห่างพระเจ้า ยกตัวอย่างเช่น คำว่า “ไม่เป็นไร” “ไม่เป็นไรหรอก เธอทำงานวันเสาร์ทั้งวัน วันอาทิตย์นอนอยู่บ้านเถอะ พระเจ้าไม่ว่าหรอก” ถึงแม้จะถูกพูดด้วยความเป็นห่วง แต่กลับไม่มีความรักที่แท้จริงอยู่เบื้องหลังเพื่อน มักจะตักเตือนเราอย่างเปิดเผย เวลาเราทำอะไรผิด
2.ในพระคัมภีร์บอกไว้ว่า การตักเตือนอย่างเปิดเผยนั้นก็ยังดีกว่าซ่อนคำเตือนไว้ด้วยความรัก (แต่เราต้องขอสติปัญญาจากพระเจ้าในการตักเตือนด้วยเช่นกัน) ในบางครั้ง เราไม่กล้าเตือนเพื่อนของเราเวลาเห็นเขาทำไม่ถูกต้อง เพราะเรารักเขาและกลัวเขาเสียใจ แต่ในพระคัมภีร์แนะนำว่า เตื่อนอย่างเปิดเผยยังดีกว่าซ่อนคำเตือนไว้ด้วยความรัก เราต้องเห็นความสัมพันธ์ของเพื่อนเรากับพระเจ้า สำคัญกว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนเรากับตัวเรา
3.ที่สำคัญที่สุด ต้องไม่ขาดควมรัก เพราะถ้าไม่มีความรักแล้ว การเตือนก็จะกลายเป็นการกล่าวโทษไปอย่างง่ายดายสุดท้ายนี้ เราควรถามตัวเราเองว่าเราเป็นเพื่อนแบบใด เราสนับสนุนให้เพื่อนดำเนินชีวิตคริสเตียนอย่างไร
ในสุภาษิต 27:17 บอกว่า17 "เหล็กลับเหล็กได้ฉันใด คนเราก็ลับกันได้ฉันนั้น"
ขอให้ทุกท่านมีความปราถนาที่จะเจอเพื่อนในพระเยซูคริสต์ และตักเตือนกันด้วยความรัก
|
