ยน. 4: 1-42 |
|
|
|
|
|
|
|
|
เราสามารถช่วยกันค้นหา สิ่งที่ประเยซูได้ทรงกระทำ นำมาเป็นข้อคิด และ |
|
|
บทเรียนในการทำงานของเราได้มากมาย ในพระธรรมข้างต้น ขอยกเอา |
|
|
พระเยซูที่ทรงทำราชกิจมาเป็นตัวอย่างได้ดังนี้
|
|
|
|
|
|
1) แม้ระหว่างการเดินทาง และ เป็นทางผ่าน ณ ที่นั้นไม่ได้เป็นเป้าหมายแต่แรก |
|
เมื่อพระเจ้าทรงนำเราก็จัดประกาศได้ หรือ เป็นพยานได้ทุกสถานที่ (3 - 4, 7) |
|
2) แม้ว่าผู้คนต่าง ๆ ที่เราเป็นพยาน เพื่อนำมาถึงพระเจ้า ไม่ได้เข้าใจสิ่งที่เราพูด |
ก็น่าจะมีเรื่องอื่น ๆ สนใจอีกมากมาย ที่เมื่อเขาฟังแล้ว แตะต้องจิตใจของเขา (10-16) |
3) แม้ว่าคนจะยึดติดเรื่องเก่า ๆ หรือ พื้นฐานความเชื่อเก่า ๆ และ ฝังลึกในจิตใจ |
|
ก็ไม่ได้หมดทางที่จะเชื่อในพระเจ้าได้ (20) |
|
|
|
|
|
4) แม้ว่าคนเชื่อพระเจ้าใหม่ ๆ ไม่เข้าใจพระเจ้าเหมือนคนเชื่อเก่า ๆ แต่คำพยานคนใหม่ |
บริสุทธิ์ และ พระเจ้าพอพระทัย (28-29, 39) |
|
|
|
|
|
5) แม้ว่าแนวคิด การหว่าน การเกี่ยว จะต้องใช้เวลา หรือ ค่อย ๆ ใช้ชีวิตสำแดง |
|
พระเยซูให้คนเห็น แต่เมื่อมีเหตุที่ต้อง หว่านและเกี่ยวพร้อม ๆ กันก็เป็นเรื่องน่า |
|
กระทำอย่างยิ่ง (30, 35) |
|
|
|
|
|
|
|
6) แม้ว่าไม่ได้อยู่ในแผนงาน แต่เมื่อมีคนเชื่อกลุ่มหนึ่งเกิดขึ้น ก็พร้อมกระทำตามน้ำพระ |
ทัยพระเจ้า อาจต้องจัดประกาศใหญ่ หรือ จัดฟื้นฟูหลาย ๆ วัน และ อยู่กับคนเหล่านั้น (40) |
7) ทำงานพระเจ้า ควบคู่กับการสอนน้องเลี้ยง โดยใช้เหตุการณ์และ ความจริง เพื่อ |
เพื่อสร้างความเชื่อให้น้องเลี้ยงและ นำเป็นแบบต่อไป (32,34-38) |
|
|
8) แม้ว่าคนงานมีน้อย ก็ทำงานพระเจ้าได้ คนใหม่มีส่วนช่วยเราทำงานได้เป็นอย่างดี |
ตามความเหมาะสมกับเหตุการณ์ ด้วยคำพยานใหม่ ๆ (27, 29-30, 39-42) |
|
9) แม้ว่าคนงานมีน้อย ทุ่งนากว้างใหญ่ ก็ใช้เวลานานขึ้น (40) |
|
|
10) คนกลับใจเพียงคนเดียว ก็ฉวยโอกาส และ คาดหวังว่าคนจะเชื่อพระเจ้า |
|
นับร้อยนับพัน (27) |
|
|
|
|
|
|
|
10) งานการทุกอย่าง มีเป้าหมายเดียวคือให้คนพบพระเจ้า รู้จักพระองค์เป็นส่วนตัว (41-42) |
มน.กมล |
ซาทู
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ขอพระเจ้าอวยพระพร |
|
|
|
|
|
|
|