กฎทองคำ ทำให้สำเร็จ
เมื่อครั้งที่ เจ ซี เพนนี่ ยังเป็นเด็ก งานชิ้นแรกที่เขาทำในฟาร์มของพ่อคือ การเลี้ยงลูกแกะ เพื่อนบ้านมักจะเอื้อเฟื้อ คือให้เศษอาหารจากก้นครัวของพวกเขา มาเป็นอาหารแกะ เมื่อแกะโตขึ้น เขานำแกะรุ่นแรกไปขาย แล้วเอาเงินไปซื้อลูกแกะรุ่นใหม่มาเลี้ยงมากขึ้นกว่าเดิม เพิ่มทวีกำรี้กำไร ไม่นานนักพ่อของจิมได้สอน “กฏทองคำ” ซึ่งเขานำมันไปใช้เป็นแนวทางทำธุรกิจชั่วชีวิต
ปัญหาก็คือ เพื่อนบ้านเริ่มบ่นพึมพำ เรื่องกลิ่นเหม็น และเสียงรบกวนจาก คอกหมูของจิม คุณพ่อเพนนี่ สั่งให้จิมขายหมูไปทั้งหมด จิมงงเต็ก เขาอ้างเหตุผลให้พ่อฟังว่า คอกหมูทั้งหลายย่อมมีกลิ่น และหมูทั้งหลายย่อมส่งเสียงเป็นธรรมดา ยิ่งกว่านั้น เพื่อนบ้านไม่มีสิทธิ มาออกคำสั่งให้เขาทำนี่ทำนั่นตามใจพวกเขา มิสเตอร์ เพนนี่ นิ่งฟังแล้วก็พูดว่า “ลูกไม่มีสิทธิหาเงินหาทอง ถ้าการหาเงินนั้นมันไปเอารัดเอาเปรียบชาวบ้านชาวช่องเขา”
จิมขายหมูไปหมดทั้งเล้า ทั้งๆที่เขาสุดแสนเสียดาย แต่วันนั้น คุณพ่อผู้รักพระเจ้าสอนบทเรียน อันเป็นกฏสำคัญสูงสุด เท่าที่เขาได้เคย ร่ำเรียนมา
คัดมาจาก 1000 Stories & Quotations of Famous People. ของ Wayne E. Warner, P 260
เจมส์ แคส เพนนี่ (1875-1971)
เจมส์ แคส เพนนี่ เกิดในฟาร์ม ใกล้เมืองแฮมมิงตัน รัฐมิสซูรี่ พ่อแม่ของเขาพักในฟาร์ม คุณพ่อเป็นศิษยาภิบาล ของคริสตจักรแบบติสท์เล็กๆแห่งหนึ่ง เพนนี่ย้ายจากรัฐมิสซูรี่ ไปอยู่รัฐโคโลราโด เนื่องจากสุขภาพไม่ดี หลังจากไม่ประสบความสำเร็จในการเปิดร้านขายเนื้อสัตว์ เขาก็หันไปเปิดร้านขายของทั่วไป ต่อมาเขาซื้อหุ้นส่วนในร้านค้าแห่งหนึ่งที่เคมเมอเรอร์ เมืองไวโอมิ่ง แล้วก็ตั้งร้านค้าอีกหลายร้าน ในชื่อ “ร้านค้ากฏทองคำ” จนกลายมาเป็น “ร้านค้าย่อย เจ ซี เพนนี่” เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิ เพื่อช่วยโครงการเพื่องานศาสนา วิทยาศาสตร์ และการศึกษา เขาเขียนหนังสือ “50ปีของกฏทองคำ” (1950) และเขียนหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ในปี 1960 ชื่อว่า “มุมทัศน์ ของศตวรรษ ที่เก้า” คนรู้จักเขาว่าเป็นพ่อค้ายิ่งใหญ่ที่สุดในโลกคนหนึ่ง จากร้านค้าที่ไวโอมิ่ง สู่ร้านค้าย่อยมากกว่า 1,700 แห่ง
|