กฎทองคำ ทำให้สำเร็จ

เมื่อครั้งที่  เจ  ซี  เพนนี่  ยังเป็นเด็ก งานชิ้นแรกที่เขาทำในฟาร์มของพ่อคือ  การเลี้ยงลูกแกะ  เพื่อนบ้านมักจะเอื้อเฟื้อ คือให้เศษอาหารจากก้นครัวของพวกเขา   มาเป็นอาหารแกะ   เมื่อแกะโตขึ้น เขานำแกะรุ่นแรกไปขาย  แล้วเอาเงินไปซื้อลูกแกะรุ่นใหม่มาเลี้ยงมากขึ้นกว่าเดิม เพิ่มทวีกำรี้กำไร ไม่นานนักพ่อของจิมได้สอน  “กฏทองคำ” ซึ่งเขานำมันไปใช้เป็นแนวทางทำธุรกิจชั่วชีวิต

         ปัญหาก็คือ เพื่อนบ้านเริ่มบ่นพึมพำ เรื่องกลิ่นเหม็น และเสียงรบกวนจาก คอกหมูของจิม  คุณพ่อเพนนี่  สั่งให้จิมขายหมูไปทั้งหมด  จิมงงเต็ก เขาอ้างเหตุผลให้พ่อฟังว่า  คอกหมูทั้งหลายย่อมมีกลิ่น  และหมูทั้งหลายย่อมส่งเสียงเป็นธรรมดา  ยิ่งกว่านั้น เพื่อนบ้านไม่มีสิทธิ มาออกคำสั่งให้เขาทำนี่ทำนั่นตามใจพวกเขา   มิสเตอร์  เพนนี่ นิ่งฟังแล้วก็พูดว่า  “ลูกไม่มีสิทธิหาเงินหาทอง  ถ้าการหาเงินนั้นมันไปเอารัดเอาเปรียบชาวบ้านชาวช่องเขา” 

   จิมขายหมูไปหมดทั้งเล้า  ทั้งๆที่เขาสุดแสนเสียดาย   แต่วันนั้น  คุณพ่อผู้รักพระเจ้าสอนบทเรียน อันเป็นกฏสำคัญสูงสุด  เท่าที่เขาได้เคย ร่ำเรียนมา

คัดมาจาก 1000 Stories & Quotations of Famous People.  ของ Wayne E. Warner, P 260

 เจมส์ แคส เพนนี่ (1875-1971)

  เจมส์ แคส เพนนี่ เกิดในฟาร์ม ใกล้เมืองแฮมมิงตัน รัฐมิสซูรี่ พ่อแม่ของเขาพักในฟาร์ม คุณพ่อเป็นศิษยาภิบาล ของคริสตจักรแบบติสท์เล็กๆแห่งหนึ่ง เพนนี่ย้ายจากรัฐมิสซูรี่ ไปอยู่รัฐโคโลราโด เนื่องจากสุขภาพไม่ดี หลังจากไม่ประสบความสำเร็จในการเปิดร้านขายเนื้อสัตว์  เขาก็หันไปเปิดร้านขายของทั่วไป ต่อมาเขาซื้อหุ้นส่วนในร้านค้าแห่งหนึ่งที่เคมเมอเรอร์ เมืองไวโอมิ่ง  แล้วก็ตั้งร้านค้าอีกหลายร้าน  ในชื่อ “ร้านค้ากฏทองคำ” จนกลายมาเป็น  “ร้านค้าย่อย เจ ซี เพนนี่” เขาได้ก่อตั้งมูลนิธิ เพื่อช่วยโครงการเพื่องานศาสนา  วิทยาศาสตร์ และการศึกษา เขาเขียนหนังสือ  “50ปีของกฏทองคำ” (1950) และเขียนหนังสืออีกเล่มหนึ่ง ในปี 1960 ชื่อว่า “มุมทัศน์   ของศตวรรษ ที่เก้า” คนรู้จักเขาว่าเป็นพ่อค้ายิ่งใหญ่ที่สุดในโลกคนหนึ่ง จากร้านค้าที่ไวโอมิ่ง สู่ร้านค้าย่อยมากกว่า  1,700 แห่ง