จากดิน สู่ดาว

         แล้วพระเจ้าตรัสว่า ให้เราสร้างมนุษย์ตามอย่างฉายาของเรา(ปฐมกาล 1:27-28) พระเจ้าทรงปั้นมนุษย์จากผงคลีดิน  ระบายลมปราณเข้าทางจมูก  มนุษย์จึงเป็นผู้มีชีวิต (ปฐมกาล 2:7)

          เรามาจากดิน เราเป็นดิน แต่พระเจ้าค่อยๆ ปั้นเราสู่ดาว   พระเจ้าตรัสกับอับราฮาม  ว่า  “เราจะให้เชื้อสายของเจ้ามากเหมือนผงคลีดิน” (ปฐมกาล 13:16) มากเหมือนดาวบนท้องฟ้า  (ปฐมกาล 15:5)  เมื่อช่างปั้นหม้อใช้ดินปั้นหม้อ  ดินถูกปั้นจะต้องถูกนวดคลึง  เคล้า ขึ้นลูก  ตกแต่ง เผา เจ็บปวด กว่าจะเป็นภาชนะ  ดินทนความร้อนได้มากที่สุด มากกว่าโลหะ เตาหลอมทำจากดินที่ถูกเผาซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางทีเผาเป็นเวลาหลายวัน ที่พระราชวังภูพาน มีภาชนะดินจำนวนมาก บางชิ้นตั้งไว้โชว์ บางชิ้นถูกเก็บในห้องเก็บของ  แต่ต่างก็อยู่ในวัง (อสย 29:26)  (โรม 9:21) “ส่วนช่างปั้นหม้อไม่มีสิทธิ์ ที่จะเอาดินก้อนเดียวกัน  มาปั้นเป็นภาชนะสวยงามอันหนึ่ง และปั้นเป็นภาชนะใช้สอยอีกหนึ่งหรือ.”(อสย 43:10)  ก่อนหน้าเราไม่มีผู้ใดถูกปั้นขึ้น และภายหลังเราก็จะไม่มี

         พระเจ้าปั้น เพื่อให้เรารับใช้พระองค์   ไม่ทรงลืมเรา   จงกลับมาหาเรา เพราะเราได้ไถ่เจ้าไว้แล้ว (อสย 44:21-22) ทรงตั้งท่านให้สูงกว่าบรรดาประชาชาติ  (ฉธบ 28:1)  พระองค์จะอวยพระเราในทุ่งนา  ในเมือง ให้เราชนะศํตรู  ให้เราสูงขึ้นทางเดียว ไม่ต่ำลง เป็นหัวไม่ใช่หาง  (13)    พวกท่านมีมากเหมือนดาวบนท้องฟ้า (ฉธบ 28:62)

        วิบัติแก่คนที่ที่ต่อสู้ผู้สร้าง พิบัติ ( ยรม 18:6)

          เราต่างเป็นภาชนะ  ที่ยังปั้นไม่เสร็จ