อย่าพลาดโอกาสทอง

จี  ดี  เจมส์

พระราชินี แมรี  ทรงเสด็จออกไปท่องกรุงลอนดอน  พร้อมกับพวกเด็ก ๆ  เมื่อมีพายุพัดจัด  พระราชินีทรงอยู่กลางพายุรุนแรงนั้น  พระองค์จึงเสด็จเข้าไปหาที่กำบัง อันเป็นชายคาของบ้านหลังหนึ่ง   พระองค์ทรงตระหนักว่า ฟ้าฝนคงจะไม่หยุดตกง่าย ๆ  พระองค์จึงทรงเคาะประตูบ้านหลังนั้น  ขอร่มอันหนึ่ง จากหญิงเจ้าของบ้าน 

         พระราชินี ทรงเจตนาแต่งพระกายด้วยเสื้อผ้าปอนๆ  และสวมพระมาลา ซึ่งช่วยปิดบัง ซ่อนไม่ให้ใครจำพระองค์ได้   หญิงคนนั้นเอาร่มกันแดดเก่าๆ อันหนึ่ง  ปลวกกินไปส่วนหนึ่ง  ซึ่งถูกทิ้งไว้ในห้องเก็บของ ใต้หลังคามาให้   พระองค์ทรงรำพึง ว่า  แท้จริง  ใครก็ตาม ย่อมมิเอาร่มอันใหม่ราคาแพง มาให้แก่คนแปลกหน้า   

        วันรุ่งขึ้น  ชายคนหนึ่งสวมชุด ทหารองครักษ์ของพระราชวัง  มาเยี่ยมหญิงคนนี้ที่บ้าน 

        “พระราชินีทรงฝากจดหมาย  และตรัสบอกขอบคุณ ที่ได้ให้พระองค์ได้ยืมร่มกันแดด  เมื่อวานนี้”

      หญิงคนนั้นรู้สึกละอาย  และเสียใจมาก  เธอร้องไห้น้ำตาไหล

          “โอ   ฉันพลาดโอกาสทองอันยิ่งใหญ่ได้อย่างไร  ฉันควรจะได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่พระราชินี” เธอร่ำไห้

        เราก็เช่นกัน   วันนั้นจะมีสักกี่คน ที่ต้องสารภาพออกมาเช่นเดียวกัน  เวลาเราได้ยืนอยู่หน้าพระพักตร์ กษัตริย์เหนือกษัตริย์ทั้งหลาย”