อาสา และ อีรา

ศจ. วิเชียร  วัฒกีเจริญ

สุภาษิต 13.4 “วิญญาณของคนเกียจคร้านยังอยากอยู่ แต่ไม่ได้อะไรเลย ฝ่ายวิญญาณของคนขยันจะอ้วนพลี”

      ในหุบเขาที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ มีพี่น้องสองคนชื่อ อาสา กับ อีรา อาศัยอยู่ในฟาร์มที่อยู่ติดกัน

       วันหนึ่งอาสาบอกกับพี่ของเขาว่า “พี่รู้มั้ยวัชพืชแย่งอาหารพืชไร่ของเรา                      

 อีราตอบว่า “เราจำเป็นต้องยอม เพราะวัชพืชเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของพระผู้สร้าง” แล้วอีราก็ไปงีบหลับในตอนกลางวัน

     “ผมจะยอมในสิ่งที่ผมไม่อาจช่วยได้เท่านั้น” อาสาตอบ

       จากนั้นเขาก็ไปทำงานถางหญ้าจนไร่ของเขาไม่มีวัชพืชอยู่เลย 

       อีกวันหนึ่งอาสาบอกกับอีราว่า “ ตัวหนอนที่อยู่ละแวกบ้านใกล้เคียงกำลังมุ่งมาที่ฟาร์มของเรา”

       อีราตอบว่า “ ฉันจะไปสวดอ้อนวอนให้หนอนเปลี่ยนทิศทาง”   

      อาสาตอบ “ฉันก็ไปสวดเหมือนกัน แต่จะสวดให้กับความแข็งแกร่งที่จะทำงานที่ต้องทำ”

     แล้วเขาก็ไปขุดร่องรอบๆผืนดินของเขาเพื่อป้องกันตัวหนอน    

      เช้าอีกวันหนึ่งอาสาบอกพี่ชายว่า “น้ำในน้ำมีระดับสูงขึ้น ฟาร์มของพวกเรากำลังเสี่ยงจะถูกน้ำท่วม”

       อีราตอบว่า “นี่เป็นเรื่องของพระเจ้า เราไม่มีอะไรจะทำได้ นอกจากความหวังเท่านั้น”

       แต่อาสารีบไปทำนบกั้น

      ในที่สุด อาสาก็สามารถเก็บเกี่ยวพืชผลได้มากมาย แต่อีราเก็บได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

       “ทำไมน้องจึงเก็บเกี่ยวได้มากขนาดนี้ล่ะ” อีราถาม

        “เพราะฉันไม่ได้ร้องขอต่อพระเจ้าอย่างเดียว ฉันทำงานไปพร้อมๆกันด้วยน่ะสิ”