เหมือนได้กระทำแก่เราด้วย

เอมมี เพอร์สัน

เค้าท์ ทอลสตอย นักเขียนชาวรัสเซีย เขียนเรื่องช่างทรองเท้าคนหนึ่ง เศร้าใจเพราะภรรยาและลูกจากเขาไป
มีนักเทศน์ที่ดีคนหนึ่งมอบพระคัมภีร์ใหม่ให้เขาเล่มหนึ่ง หลังจากที่เขาอ่านพระคัมภีร์แล้ว ชีวิตเขาเปลี่ยนไป เขาปรับตัวได้ วันหนึ่งเขาได้ยินพระสุรเสียง ตรัสว่า “มาร์ตินเอ๋ย วันพรุ่งนี้ เฝ้าระวังที่ถนนน่ะ เราจะมา” วันรุ่งขึ้น เขาก็รอคอย แต่ไม่เห็นคนแปลกหน้าผ่านมาสักคน
มีแต่ทหารชราคนหนึ่ง ที่เขารู้จักกันมานานแล้วมาหา ช่างทำรองเท้าชงน้ำชาให้เขาดื่ม ต่อมาก็มีหญิงยากจนอุ้มเด็กคนหนึ่ง เดินเข้ามาพึ่งความอบอุ่นเพราะข้างนอกหนาวเย็น เขาจึงเอาอาหาร และเสื้อผ้าอุ่น ๆ ทั้งให้เงินติดตัวไปด้วย ท้ายที่สุด ช่างทำรองเท้าได้แม่ค้าขายแอบเปิล ที่ถูกเด็กชายเกเรขโมยของของเธอ เขาให้แอบเปิลเด็กคนนี้ และชวนให้มาขอโทษแม่ค้า
ตกค่ำ เขาจุดตะเกียง แต่ก็ยังไม่เห็นคนแปลกหน้าผ่านมาเลย เขาได้ยินพระสุรเสียงอีกที “มาร์ตินเอ๋ย คือเราเอง!”
และเขาได้เห็นนิมิต คนที่เขาช่วยเหลือตลอดวันนั้น แล้วภาพพวกเขาก็หายไป ช่างทำรองเท้าคนนี้ เปิดพระคัมภีร์เห็นข้อความ “เมื่อเราหิว เจ้าให้อาหารเรา เมื่อเรากระหาย เจ้าให้เราดื่ม เมื่อเราเป็นคนแปลกหน้า เจ้าก็ต้อนรับเรา การที่เจ้าทำกับคนเล็กน้อยที่สุดท่ามกลางพี่น้อง ก็เหมือนได้กระทำแกเราด้วย”