ใกล้เกลือ อย่ากินด่าง

ศบ.

ปราชญ์แดนไกลมาฉลองคริสตมาส  แต่กษัตริย์ยิวกลับพลาด

    “พระองค์ได้เสด็จมายังบ้านเมืองของพระองค์  แต่ชาวบ้านชาวเมืองของพระองค์ไม่ได้ต้อนรับพระองค์” ( ยอห์น 1:11 )

 อะไร ๆ ในการพบพระเยซู ก็เอื้อคนยิวตอนนั้นไปหมด  

       (1) พวกเขาอยู่ในดินแดนที่พระคริสต์เสด็จมาบังเกิด ไม่ได้อยู่ที่ยุโรป  อเมริกา  ออสเตรเลีย  อัฟริกา หรืออาเซียอาคเนย์    แต่พระคริสต์ประสูติในปาเลสไตน์ 

      (2)  ก่อนพระเยซูเสด็จมา  มีคำทำนายถึงการเสด็จมาของพระองค์เต็มไปหมด  คนยิวท่องจำพระคำเหล่านี้ได้อย่างดี   เมื่อนักปราชญ์มาที่เยรูซาเล็มถามว่า พระคริสต์บังเกิดที่ไหน  กษัตริย์เฮโรดไม่ทราบ ต้องไปถามพวกธรรมาจารย์    และพวกเขาตอบได้ทันทีว่า  ตามคำทำนาย พระคริสต์จะเกิดที่เมืองเบ็ธเลเฮ็ม

         คำทำนายยังบอกด้วยว่า หญิงพรหมจารีย์คนหนึ่งจะตั้งครรภ์  และคลอดบุตรเป็นชาย พระคริสต์จะเกิดจากตระกูลของดาวิด  ก่อนพระเยซูเสด็จมา  จะมีผู้นำทาง  เหมือนรถตำรวจนำหน้า รถในหลวงอย่างนั้นแหละ

      (3)  การถวายเครื่องเผาบูชาที่พระวิหาร    ว่าพระคริสต์จะเป็นดั่งแพะรับบาป  นั้น  ปฏิบัติกันมา  โดยพวกปุโรหิตทำหน้าที่นี่เพื่อประชาชน  มีเทศกาลปัศคา  เป็นสำคัญ  บ่งชี้ว่า  วันหนึ่งแพะแกะที่พวกเขาฆ่าเอาเลือดมาประพรมที่แท่นบูชานั้น   พระคริสต์ แกะตัวจริงจะมา

(4) พระเยซูจะประสูติจากเชื้อสายของดาวิด   ในเผ่ายูดาห์   

(5) พระวิหารเป็นที่ที่สอน ปฏิบัติสิ่งเหล่านี้  เสมอมา

       แต่พอพระเยซูเสด็จมาจริง ๆ พวกเขากลับไม่รู้เรื่องทั้งหมด  กษัตริย์เฮโรด กลับดำริว่าจะฆ่า พระกุมารเสีย ไม่มีใครในพระวิหารตื่นเต้น พวกฟาริสี  สะดูสี  ที่นั่งอ่าน  และตีความหมายพระคัมภีร์ก็ กลายเป็นพวกประกาศตัวเป็นศัตรูของพระเยซู 

      เฮโรด  วุ่นวายพระทัย ชาวยิวในเยรูซาเล็ม ก็พลอยวุ่นวายใจตามไปด้วย วันที่โยเซฟ มารีย์ พาพระกุมารมาเข้าสุหนัต   อย่างราษฎร์เต็มขั้น ไม่มีคนสำคัญของพวกปุโรหิตท่านใดทราบ หรือใส่ใจ  มีแต่นางอันนา หญิงหม้าย   และสิเมโอน  ชายโนเนม  เท่านั้นที่ทราบเพราะฝ้ารออยู่  

       ใกล้เกลือกินด่าง แท้ ๆ  เกิดอย่างนี้ได้อย่างไร คงเกิดจาก      

(1) ไม่ใส่ใจอ่านพระคำ  (2) ความบาป ใจอิจฉาริษยา  (3) ติดอยู่ที่เปลือก พิธีกรรม ละเลยแก่นแท้  (4) ความบาป หลงวัตถุ  อย่างชาวกรุง  (5) ใจเฉยเมย

ตรงกันข้ามกับนักปราชญ์  ทางทิศตะวันออกที่เดินทางมาไกลโข รอนแรมเป็นเดือน จนพบพระกุมาร  ขอให้เรื่องนี้เป็นบทเรียนกับเรา  ใกล้เกลือ อย่ากินด่าง

                เผาบูชากันคึกคัก     เป็นภาพลักษณ์  สักวันหนึ่ง

           วาระจะมาถึง                 พระคริสต์จึ่ง เสด็จมา

            พระเจ้าผู้ทรงสร้าง         ทั้งโลกล่าง  และชั้นฟ้า

            ปลดโทษโปรดประชา      ผู้ศรัทธา และกลับใจ

                เสด็จมาบังเกิด          ชาติกำเนิด  ใช่อื่นไกล

            เป็นยิว ตระกูลไหน        บันทึกไว้ในคัมภีร์

            หมู่บ้านที่ประสูติ           เด็กพูดคล่อง ท่องวจี  

            เบธเลเฮม  สิเปรมปรีด์     เป็นที่รับ   พระกุมาร  

                    ยูดา  วงศ์ดาวิด           ทรงลิขิต  ไว้เนินนาน

              หญิงสาวเยาวมาลย์          โดยพระวิญญาณ   เธอตั้งครรภ์

              นำหน้าพระผู้ไถ่               กำหนดให้  ไว้พร้อมสรร

              มาลาคี ยืนยัน                 จะมีผู้   กู่เบิกทาง

                  เนินสูงตัดให้ราบ          ระนาบหล่ม ถมไปพลาง    

              วิหารที่ทรงสร้าง              ควรกระจ่าง   รอพระองค์ 

          ปุโรหิต นับร้อยร้อย         น่าเฝ้าคอย   ใจไม่หลง

              พระคำเหมาะเจาะจง        บ่งชัดอยู่  รู้เวลา

                    ชาวกรุงก็เช่นกัน       ควรแข็งขัน  แสวงหา   

              เปิดใจเปิดดวงตา            จะรู้ว่า  พรใกล้ตน      

              ใกล้เกลือแต่กินด่าง        พรใหญ่กว้าง  แต่อับจน

              พระเจ้าจากเบื้องบน           ทรงเยี่ยมยล  ไม่รู้ตัว

                   ต่างปราชญ์อยู่แสนไกล    เฝ้าใฝ่หา ใจเกรงกลัว

              รอบตนนั้น มืดมัว              แสงสลัว   พยายาม

              ปรึกษาคว้าเทียมเทียบ        ถึงแพ้เปรียบ  มีขวากหนาม

               มิท้อมุ่งติดตาม                ใครเย้ยหยาม   มิใส่ใจ

                   พระเจ้าทรงแลเห็น       เชื่อโดดเด่น  รักภายใน

             ทรงโปรดประทานให้           ดาวดวงใหญ่  ไกด์นำโลด 

             นมัสการกุมารน้อย             เกินพลอยเพชร  เม็ดช่วงโชติ

             วันปราชญ์พบเฮโรด            กษัตริย์พิโรธ   โกรธทำไม

                 พระคริสต์มาบังเกิด         น่าจะเปิด   น้ำพระทัย

            ต้อนรับพระยิ่งใหญ่               ที่ยิวไซร้   เฝ้ารอคอย

             มีเกลืออยู่กับตัว                  กลับเมามัว  ของเลื่อนลอย

            ชาวกรุงก็ใช่ย่อย                  ทุกข์เศร้าสร้อย  ทั่วทั้งเมือง

                 อะไรน่ะ พระบังเกิด         ใจเตลิด  กรุ่นขุ่นเคือง                                       

             ศึกษามาต่อเนือง                สุดสิ้นเปลือง  ไร้ความหมาย

             เรื่องนี้เป็นบทเรียน               คริสเตียนจำอย่าคลาย

             มีเกลืออยู่ข้างกาย               ขออย่าได้  ไปกินปูน

                 สำคัญวันคริสตมาส         อย่าพลาดพบ พระอังกูร

             นมัสการและเทิดทูน            เช่นปราชญ์เหิน   เดินทางไกล

              เห็นค่าของพระคริสต์            ร้อนรนจิต   ทุ่มเทใจ

              มอบกายถวายไท้                 สัมฤทธิ์ได้   พระพรเอย