เอลียาห์ คนสามัญอย่างเรา

ศบ.

 1 พงษ์กษัตริย์ 18:1-45

       วันนี้  ผมขอเล่าเรื่องของเอลียาห์ กับการพนันขันต่อที่ภูเขาคารเมล เป็นบทกลอน 

       สมัยนั้น  กรุงสะมาเรีย  อาณาจักรอิสราเอลฝ่ายเหนือมี  อาหับ เป็นกษัตริย์   กษัตริย์พระองค์นี้ของยิว  ชั่วหากษัตริย์องค์ใดมาเทียบเปรียบปาน  พระองค์อภิเษกสมรสกับ  นางเยเซเบล  ธิดาของ เอ็ทบาอัล กษัตริย์ของไซดอน  แล้วพระนางก็นำ อาหับ ให้นมัสการรูปเคารพ  ทั้งประดิษฐาน รูปพระบาอัลไว้ให้คนยิวนมัสการ      ยิ่งกว่านั้น   เอาผู้เผยพระวจนะของพระบาอัลมาจากไซดอน 450 คน  ไล่ล่าผู้เผยพระวจนะของพระเจ้า  จนโอบาดีห์  ต้องนำผู้เผยพระวนะไปซุกซ่อนหลบหนีในถ้ำ   ผู้นำนี้สำคัญ   เพราะปกติ พระเจ้าทรงปกครองผ่านผู้นำในทุก ๆ วงการ  เวลาวงการใดมีผู้นำเลวร้ายปกครอง  ผู้อยู่ใต้การปกครองก็จะทุกข์ระกำลำบากไปด้วย  

      แล้วปกติ   ผู้อยู่ใต้การปกครอง  ก็มักทำเป็นทองไม่รู้ร้อน   เพราะลุกขึ้นมาก็เจ็บตัว  แต่เอลียาห์  กล้าหาญ   ยากอบบอกว่าเอลียาห์  เป็นมนุษย์ที่มีสภาพเหมือนเรา  ท่านอธิษฐานด้วยความเชื่อ   ขอมิให้ฝนตก  และฝนก็ไม่ตกต้องแผ่นดินนานถึง 3  ปีกับหกเดือน  

     เมื่อคนเราทำชั่ว   เพราะรัก พระเจ้ายอมให้ทุกขเวทนาเกิดขึ้น  เพื่อนำให้เรากลับใจใหม่  การกันดารที่เกิดขึ้น  ไม่เพียงแต่ทำให้ประชาชนทุกข์ลำบาก  อาหับก็ลุกขึ้นเต้นทีเดียว  

   และนี่เป็นเหตุดึงให้  อาหับ อยากพบเอลียาห์  เพราะรู้ว่า  คนที่แก้ปัญหาได้จริงต้องเป็นเอลียาห์  บุรุษผู้เผยพระวจนะว่าฝนจะแล้งในแผ่นดิน   

      สามปีคลอง หนองแห้ง  แล้งไปทั่ว         

  ผักหญ้าถั่ว  วัวควาย   ตายเกือบหมด

      ประชาชน  ยากแค้น   แสนรันทด                

   เริ่มลิ้มรส   ชีพวาย   หลายตำบล

      อาหับโทษ เอลียาห์   ว่าตัวร้าย           

  เป็นต้นสาย  ทายว่า ฟ้าแล้งฝน

      ทำนายเสร็จ   หายตัว  เพราะกลัวตน        

  โกรธสุดทน   ค้นหา   ทั่วธานี

      หกเดือนกาล  ผ่านไป  ยังไม่เชื่อ          

  สิบเดือนเผื่อ   ฝนสาย  ปลายวิถี

     เริ่มขยาด  ฝนขาด  นานสามปี                  

  สั่งเร็วรี่   เอลียาห์   มาพบกัน

      อิสราเอล เป็นแดน  พระแสนโปรด       

  ผู้นำโฉด   โหดหาญ  ต้านสวรรค์

      สร้างรูปพระ บาละ  พระบาอัล                  

  ทั่วเขตขัณฑ์   ให้คน  ได้สักการ์

      หลงเชื่อถ้อย ร้อยเล่ห์  เยเซเบล            

   มเหสี   ก่อเวร   เซ่นเวหา

       ฝืนพระเจ้า  จับผู้รับ  พระบัญชา               

   ลากตัวมา  ฆ่าเข่น  มิเว้นวัน

        ผู้คนกลัว  หัวหด  รันทดจิต                 

   เงียบสนิท   นิ่งเปลี้ย  เพราะเสียขวัญ

        ลังเลถือ   พระเจ้า   พระบาอัล                  

  เที่ยงแท้นั้น  องค์ใด   ข้างไหนดี

       พระเจ้าทรง  แนะชี้  เอลียาห์              

  หลังกันดาร  ผ่านมา  เลิกหลบหนี

       เผชิญหน้า  อาหับ  กับพระชี                    

  เกือบครึ่งพัน   ณ ที่    เขาคารเมล  

       เชิญประชา  มาด้วย  ช่วยกันคิด        

  จะตามติด   เลือกถูก   ลูกหลานเหลน

       พระองค์ใด  ผู้สร้าง  ล้างบาปเวร             

  จะได้เห็น   เป็นประจักษ์   รักพระนาม

       ถึงวันนัด กษัตริย์   ตั้งจัดฉาก            

  พระมายมาก  กับประชา  มาล้นหลาม

       เอลียาห์   ขอประชา  เลือกติดตาม           

  กระทู้ถาม   พระใด  ใจศรัทธา

       หันมาท้า  พระสอพลอ  ก่อแท่นไว้       

  พระองค์ใด ส่งไฟ   ไหม้ซึ่งหน้า

       คือพระเจ้า  แท้จริง  มิ่งบูชา                     

  มอบชีวา  พระองค์   คงสืบไป

        ประชาต่าง  เห็นพ้อง  ต้องคำท้า         

  เอลียาห์    หนึ่งเดียว   มิหวั่นไหว

        พวกพระเกือบ  ห้าร้อย  วังหนุนใน 

  พระใครแน่   กว่ากัน   ประชันดู

        พวกพระเต้น  เค้นเลือด เชือดเฉือนเนื้อ                 

  ใช้หินเถือ   เรื่อแดง   แทงถากถู

      ตั้งแต่สาย   บ่ายเที่ยง  เสียง ฮา ฮู 

  ประชาต่าง   เฝ้าดู   หดหู่ใจ

    พระอะไร  นิ่งเงียบ  เปรียบเป่าสาก                      

  หรือพระพราก  จากอู้   ไปอยู่ไหน

     ฤาพักผ่อน  นอนพับ    จึงหลับไป                             

   ต้องอาศัย  คนปลุก  ลุกขึ้นมา

     ลางทีท่าน  อาจกล้ำ ทำธุระ                                

   มิอาจผละ   มาแล   แก้ปัญหา

      เอลียาห์  เย้ยหยัน   ยันเวลา 

   เรียกประชา  มาห้อม  ล้อมรอบตน

       ซ่อมแท่นเผา  บูชา  ราร้างรก                                

    ฟื้นฟูตก   ตามเผ่า   เข้าอีกหน

        ไม้ฟืนทับ  สับวัว   วางไว้บน

    เทน้ำล้น   ไหลรอบ  ขอบศิลา

       ทูลพระเจ้า  เมตตา  ประชาเถิด                           

   ให้พวกเขา  ชูเชิด   เปิดใจหา

       มาเชื่อถือ  พระเจ้า   เยโฮวาห์  

   ขอไฟตก  จากฟ้า   เมตตาเทอญ

      ทันใดนั้น  สวรรค์เลิศ  เปิดฟ้าออก                         

   ดวงไฟใหญ่  ไร้หมอก  ควันลอยเหิร

      มาเผาไหม้  แท่นเผา  น้ำส่วนเกิน

  เลียน้ำที่  นองเจิ่น   แห้งเหือดไป

      ปวงประชา  สยบ ซบกราบว่า                              

  “พระเจ้าขา  สูงสุด  ดุจฟ้าใส 

       เป็นพระเจ้า   แท้จริง  ยิ่งกว่าใคร                             

  เรากราบไหว้   พระองค์  ตลอดกาล”

       เอลียาห์   กำชับ   จับพวกพระ  

  ล้างบาปกรรม  ชำระ  สั่งประหาร

   เปรียบตัวเรา  ทิ้งชั่ว  มั่วมานาน                              

  ตัดสะพาน   โลกียะ  ผละทิ้งไป

       ฟ้าแล้งฝน   สามปี   ที่หนาหนัก                            

 ฝนกลับตก  จัก จัก   ทะลักไหล

       ดินระแหง  แห้งผาก  ยากถิ่นใด                                

  พระเจ้าให้  ฟูฟื้น  กลับคืนมา

       ต้นไม้เขียว  ดอกแดง  แย่งกันออก                         

  ต่างงามงอก  ทั่วกัน  ทุกพรรษา

        เป็นบทเรียน  ให้รู้   ครูสอนมา                                  

 รักพระบิดา  ที่หนึ่ง   ใช่ครึ่งใจ

       ใจวอกแวก  เลยละ  หาสิ่งอื่น                                

 จะไหลลื่น    ลุ่มหลง  จิตสงสัย

       รักพระเจ้า   ให้จริง   ยิ่งสิ่งใด

  พระองค์ให้   พรพรั่ง    ไหลหลั่งนอง

       แท่นบูชา   เคยคุ้น   พระคุณเฝ้า

 เวลาเช้า    ยามเย็น   ไม่เป็นสอง

       หากพังไป   เหินห่าง   พระเป็นรอง                           

 วันนี้ต้อง    แซมซ่อม   น้อมใจเอย

  เอลียาห์  เป็นคนสามัญอย่างเรา  เมื่อเชื่อพระเจ้า  เอาจริง ไม่สองฝักสองฝ่าย   ชีวิตเราเปลี่ยนแปลงอย่างแน่นนอน   วันนี้   ท่านยังท้าทายเราอยู่  ให้เลือกพระเจ้าจริง เอาพระองค์เป็นที่หนึ่งจริง   แน่นอนสิ่งที่ตามมา  คือ  พระพรมากมายดังฝนจะไหลมาเทมา

     แท่นบูชา  คือการเข้าเฝ้าพระเจ้าของเรา  วันนี้  ใช้การได้อยู่หรือเปล่า  เราต้องซ่อมขึ้นมาใหม่นะครับ  มิฉะนั้นไฟแห่งความร้อนรนจากพระวิญญาณจะมาถึงเราได้อย่างไร

     ขอพระเจ้าอวยพระพรครับ