การอภัยของแม่

เวน วานเนอร์ เล่าเรื่องแม่ของดี แอล มูดี้

คุณพ่อของ ดไว้ท์ มูดี้ ตายจากไปตั้งแต่มูดี้มีอายุได้แค่ 4 ขวบ หนึ่งเดือนต่อมา นางมูดี้ ก็คลอดลูกฝาแฝด ช่วงอุ้มท้องเก้าเดือน เธอต้องมีอาหารลงท้อง ขณะที่เธอไม่มีรายได้ใด ๆ เลย
เจ้าหนี้ไร้เมตตา ไล่บี้เอาจากหญิงม่าย ขูดเนื้อเถือหนัง ริบทุกสิ่งที่เขาริบได้
เท่านั้นยังไม่พอ ลูกชายหัวปีของเธอหนีออกจากบ้าน ถึงกระนั้น เธอก็มั่นใจมากว่า ลูกจะกลับมา นางจุดตะเกียงวางไว้ที่หน้าต่าง ทุกค่ำคืน มูดี้ เด็กหนุ่ม ประทับใจความเชื่อ และคำอธิษฐานของคุณแม่มาก
“ผมจำได้ คุณแม่ ท่านหวังเหลือเกินว่าลูกจะกลับมา ท่าน ให้เราไปที่ไปรษณีย์เสมอ ดูว่า จะมีจดหมายจากลูกคนนี้หรือไม่ บางคืน ลมพัดแรง จนบ้านสั่น คุณแม่ก็อธิษฐานเสียงดัง เผื่อลูกที่ระหกระเหินไปจากบ้าน
วันหนึ่ง พระเจ้าตอบคำอธิษฐานของนางมูดี้ ลูกชายหลงหายคนนี้กลับบ้าน มูดี้จำภาพวันนั้นได้
ขณะที่คุณแม่ของผมนั่งอยู่ที่ประตูบ้าน มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งมาที่บ้าน หยุดยืนอยู่ที่หน้าประตู คุณแม่จำเขาไม่ได้ เขายืน เอามือกอดอก หนวดยาวมาถึงหน้าอก น้ำตาไหลอาบแก้ม พอเธอเห็นน้ำตา เธอร้องไห้ “โอ ลูกของฉัน” แล้วเธอก็ชวนลูกเข้ามาในบ้าน แต่เขายังยืนนิ่งเฉยอยู่ “ไม่ คุณแม่ ไม่” เขาตอบ “ผมจะไม่เข้าไปในบ้านจนกว่า จะได้ยินว่าคุณแม่ยกโทษให้ผม”
นางมูดี้ ยิ่งกว่าเต็มใจยกโทษเสียอีก เธอรีบวิ่งไปที่ประตู กอดเขา แล้ววันนั้น ลูกที่หลงหาย ก็ได้รับการอภัยจากคุณแม่