คำพยานของน้องอดุลย์ หนึ่งในทีมหมูป่าติดถ้ำ  

ศบ.

   หลังจากเวลาผ่านไป 10 วัน ( 3 กค  2018 ) นักดำน้ำชาวอังกฤษ  ที่รับมอบหมายให้ดำน้ำนำหน้า เข้าไปในถ้ำหลวง  ค้นจนพบทีมนักฟุตบอล หมูป่าอาคาเดมีย์   12 คน และ โคชอีก  1 คน  เด็ก ๆ เหล่านี้มีอายุระหว่าง 11 ถึง 16 ปี มีแต่โคช เอก เท่านั้นที่อายุ  25  ปี  พวกเขาติดอยู่ที่เนินนมสาว  ระยะทางจากห้องโถง 3 ถึง 1,900 เมตร  มืดมิด ไม่มีเพียงแสงสว่าง  เว้นแต่แสงไฟฉายริบหรี่ ที่ใชกันอย่างประหยัดสุด ๆ เท่านั้น   

               คลิป บทสนทนา  ของน้อง ๆ เหล่านี้กับ นักดำน้ำชาวอังกฤษถูกถ่ายทอด ไปทั่วโลก   นำความปิติยินดีมาสู่พ่อแม่พี่น้อง คนไทยทั้งประเทศ   และคนทั่วโลกที่ติดตามข่าวนี้อย่างใกล้ชิด  มีคนเข้าไปชมคลิป ในเฟสบุ๊ค กว่า  28  ล้านคน ในช่วงต้น   ผมคัดบทสนทนามาให้อ่านน่ะครับ  

                 นักดำน้ำ : Raise your hands. ( ยกมือขึ้น )

                 เด็ก : Thank you [crying]. (ขอบคุณ, )

                 นักดำน้ำ :  How many of you?  (พวกหนูมีกันกี่คน)

                 เด็ก:  Thirteen  ( 13 คน )  

                 นักดำน้ำ :  Brilliant. (ยอดเยี่ยม)

                 เด็ก :  [Voice difficult to be heard] พูดอะไรฟังไม่ถนัด

                 นักดำน้ำ :  No, not today. Just two of us. We have to  dive.  (ไม่!  ไม่ใช่วันนี้  เรามีแค่ 2 คน เราต้องดำ น้ำ)  We are coming. It’s OK. Many people are coming.   (พวกเรากำลังมา โอ เคไหม? หลายคนกำลังมา)  Many, many people. We are the first. Many people come.   (หลายคน,  เราเป็นพวกแรก  หลายคนกำลังมา)

             เด็ก : What day?   (วันอะไร?)  

             นักดำน้ำ 1:  Tomorrow.   (พรุ่งนี้รึ)  

             นักดำน้ำ 2 : No, no, no, what day is it? 

             (ไม่ ไม่ วันนี้น่ะ วันอะไร)

             นักดำน้ำ : Monday. OK, but one week ... uh, Monday.

             You have been here for 10 days. You are very strong. 

                (วันจันทร์ โอเค ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้ว อา!  วันจันทร์  พวกหนูอยู่ที่นี่มา 10 วันแล้ว พวกหนูแข็งแรงมาก)

                  เด็ก  :(เสียงพูดไทย) ใครรู้ภาษาอังกฤษช่วยแปลให้หน่อยดิ  

                  เด็ก อีกคน  : (ภาษาไทย ) เขาพูดฟังไม่ทัน

                  นักดำน้ำ:  We’ll come. (เราจะกลับมา)

                  เด็ก  :  We are hungry. (พวกเราหิว)

                  นักดำน้ำ  :   I know, I know. I understand. We’ll come. (ผมรู้ ผมรู้ ผมเข้าใจ  เราจะกลับมา)

                  เด็ก 1  :  (ภาษาไทย)  เขาจะถ่ายรูปพวกเราก่อน   ช่วยบอกเขาว่าพวกเราหิว

                เด็ก  2 :  (ภาษาไทย)  ผมบอกเขาแล้ว   เขารู้แล้ว  

                 เด็ก :  What day you come to help me?  (จะมาช่วยผมวันไหน?)

                 นักดำน้ำ :   We come here, we have been diving here for what ... Tomorrow, we’ll help tomorrow. The Navy, Navy SEAL tomorrow. With the food, the doctor and ... Today, a light? You have a light. We’ll give you more light. 

                 (เรามาถึงที่นี่แล้ว ..พรุ่งนี้ หน่วยซีล จะมา พร้อมกับอาหาร และหมอ วันนี้ เราให้แสงสว่าง )

               เด็ก:  I am very happy. (ผมดีใจมาก)

               นักดำน้ำ : We are happy too. (เราก็ดีใจเหมือนกัน)

               เด็ก : Thank you so much.  (ขอบคุณมาก ๆ)

               นักดำน้ำ :   OK Boy   (ไม่เป็นไร)

               เด็ก:   Where you come from? (คุณมาจากไหน?)

               นักดำน้ำ :  England, UK. (อังกฤษ   สหราชอาณาจักร)

               เด็ก :  โอ!           

            ( คัดจากเดอะเนชั่น Breaking News July 03, 2018)

               คลิปนักดำน้ำชาวอังกฤษ สนทนากับน้อง ๆ ทีมหมูป่า ที่เนินนมสาวนี้ ถูกเผยแพ่รออกไป เรื่องหนึ่งที่ถูกพูดถึงอย่างมาก  คือการโต้ตอบภาษาอังกฤษ  ระหว่างนักดำน้ำชาวอังกฤษ  กับน้องทีมหมูป่า  และผู้ที่พูดภาษาอังกฤษ  คือน้องอดุลย์  หรือเด็กชายอดุลย์  สามอ่อน อายุ 14 ปี  นักเรียนชั้น ม. 2 โรงเรียนเวียงพาน อ.แม่สาย เชียงราย สมาชิกคริสตจักรพระคุณแม่สาย 

 น้องอดุลย์   เจ้าของเสียงตอบโต้นักดำน้ำอังกฤษ  

อาจารย์ปิยรัตน์  ยอดสุวรรณ  ครูประจำชั้นน้องอดุลย์  เล่าว่า อดุลย์เป็นเด็กชาติพันธุ์อาข่า   ถูกส่งมาอยู่กับมูลนิธิคริสตจักรตั้งแต่ยังเด็ก  เมื่อ  8  ปีที่แล้ว  ทำให้ได้เริ่มเรียนรู้ภาษาอังกฤษ  มาตั้งแต่ตอนยังเด็ก  เมื่อมาเข้าโรงเรียน ก็เป็นเด็กที่ตั้งใจเรียน จะทำกิจกรรมไปด้วย  แต่ผลการเรียนก็อยู่ในเกณฑ์ที่ดีมาก  อดุลย์ได้คะแนนเรียนสะสมสูงถึง 3.94 สามารถพูดได้ถึง 4 ภาษา คือ  ภาษาอังกฤษ  พม่า  ไทย  และจีน  รวมทั้งเป็นนักกีฬาโรงเรียน ทั้งฟุตบอล และวองเลย์บอล  นอกจากนี้  ความสามารถทางด้านดนตรีก็โดดเด่น เช่นกัน  เพราะสามารถเล่นกีตาร์  ไวโอลิน เปียโน และร้องเพลงสากลได้  อาจารย์ ปุณณวิช   เทพสุรินทร์  ผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านเวียงพาน  บอกว่า น้องอดุลย์ เป็นเด็กดี  ขยัน  เรียนดี   โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ อดุลย์ชอบสื่อสาร เมื่อเจอเจ้าของภาษา  เขาเป็นเด็กสุขภาพแข็งแรง  สติปัญญาเลิศ

อาจารย์ปิยรัตน์  เล่าอีกว่า  อดุลย์เป็นเด็กที่พูดน้อย และขี้เกรงใจ  แต่จะเป็นที่รักของเพื่อน ๆ ทั้งยังเป็นเด็กที่มีน้ำใจให้เพื่อน ๆ  เสมอ  และถึงแม้น้องจะไม่ค่อยมีเงิน  แต่น้องจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อน  เวลาเพื่อนชวนกินอะไร  อดุลย์ก็จะเกรงใจ  และจะกินข้าวที่เขาห่อมาเท่านั้น  เพราะเงินที่ได้มานั้น  อดุลย์มักจะเก็บไว้ใช้ในยามจำเป็น  

      ครูประจำชั้นกล่าวว่า  มีอีกหลายอย่างที่ต้องดูแลเขา  ทั้งเรื่องเรียนให้ทันเพื่อน   ดูแลสภาพจิตใจ ให้เขาเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา  เขาต้องรู้ว่าเขาไม่ใช่ฮีโร่  แต่เขาคือคนที่ได้รับการช่วยเหลือ  และควรเอาบทเรียบนครั้งนี้ไปสอนตัวเอง สำหรับอนาคตข้างหน้า       

(MSN  News   4 ก.ค. 2018)

        เราทราบดีว่าวันนี้  เด็กเหล่านี้ได้รับการช่วยเหลือออกมาอย่างปลอดภัย  อย่างอัศจรรย์ เหลือเชื่อ  จากหลายฝ่าย  ทั้งรัฐบาล พลเรือน  จากในประเทศและต่างประเทศ  เช่น  ผู้ว่าฯ  เจ้าหน้าที่  ทหารหน่วยซีล  ตำรวจ  หมอ พยาบาล  ชาวบ้าน  นักข่าว จากนักดำน้ำทั้งไทยและ ต่างชาติหลายชาติ  ฯลฯ  ทุกคนทำงานอย่างไม่เหน็ดไม่เหนื่อย  การจากไปของ จ่าแซม  หน่วยซีลอาสา  ขณะปฏิบัติงานยิ่งทำให้เห็นถึงความยาก และการเสียสละของคนเหล่านี้มากยิ่งขึ้น  มีบทเรียนมากมายเกิดขึ้นจากเหตุการณ์ ทั้งหมด

       ผมได้ฟังคำสัมภาษณ์ น้อง ๆ ทีมหมูป่า ที่ตอบคำถามคุณสิทธิชัย หยุ่น  ตัวแทนนักข่าว เปิดตัวเด็ก ๆ เหล่านี้ทางโทรทัศน์   เราสัมผัสว่าพวกน้อง ๆ ทุกคนต่างสำนึกในบุญคุณของทุกฝ่ายที่ทุ่มเทช่วยเขา  โดยตั้งใจจะเป็นคนดีให้สังคม  น่ารักมาก  

           แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะฟังว่า  น้องอดุลย์ที่เป็นคริสเตียนคนเดียวในทีมนี้  ให้สัมภาษณ์ว่าอย่างไร ในบทความฉบับนี้   ผมจึงขอ นำคำพยาน ของน้องอดุลย์มาให้ได้อ่านกัน

หลังจากที่น้องอดุลย์ออกมาจากถ้ำ แพทย์ได้ให้อาหารเสริมมาทาน 10 กิโลเพื่อบำรุงร่างกาย น้องอดุลย์ น้องอดุลย์มีความเข้มแข็งในพระเจ้าทั้งร่างกายและจิตวิญญาณเป็นอย่างมาก    โดยกล่าวสรรเสริญพระเจ้า “ ฮาเลลูยา  “

น้องอดุลกล่าวคำพยานว่า

          “วันเวลาผ่านไปจนถึง 10วัน เราทุกคนหมดความอดทน  หมดความหวัง  หมดทั้งแรงกายและแรงใจ เราไม่สามารถที่จะทำอะไรต่อได้     แต่สิ่งเดียวที่ผมทำได้ อธิษฐาน อธิษฐาน และอธิษฐานครับ ผมจำได้ขึ้นใจว่า ผมอธิษฐานกับพระเจ้าว่า องค์พระผู้เป็นเจ้า ผมเป็นเพียงเด็กธรรมดา  พระเจ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ พระเจ้าเป็นผู้บริสุทธิ์ และพระเจ้าทรงเป็นผู้ที่ทรงมีพลังอันยิ่งใหญ่ ตอนนี้ผมไม่สามารถที่จะพึ่งตนเองได้ ผมขอพระเจ้าทรงเสด็จมาช่วยผมและทั้ง 13 คน ผมอธิษฐานกับพระเจ้าอย่างนี้ครับ “

          แล้วผมก็ขอบคุณพระเจ้ากับทุก ๆสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวผมและเพื่อนๆทั้ง 13 คน ขอบคุณครับ

วินาทีแรกที่เจอคนเข้าไปช่วยเหลือ

         “ ก็รู้สึกตกใจและเป็นสิ่ง Amazing มาก ๆ ครับ เป็นสิ่งมหัศจรรย์มากครับ 

จะตอบแทนพระเจ้าอย่างไร

         “ จะรับใช้พระเจ้า จะขอยินยอม จะใช้ชีวิตของผมมอบให้กับพระเจ้าตลอดชีวิต  จะรับใช้พระเจ้ากับสิ่งที่ผมรักคือ จะให้สนามฟุตบอลไปประกาศให้ความรักกับคนทั้งโลกครับ “

น้องอดุลย์กล่าวขอบคุณ      

ขอบคุณรัฐบาล เอกชน คนในประเทศและต่างประเทศ   ขอบคุณทุกคนที่อธิษฐานเผื่อพวกเราทั้ง 13 คน ชาว คริสเตียนในประเทศและต่างชาติ  ขอบคุณแพทย์ พยาบาล ที่ช่วยดูแลฟื้นฟูร่างกายเราให้เป็นปกติ  ขอบคุณจ่าแซม  และขอแสดงความเสียใจกับครอบครัว และผมตั้งใจตอบแทนจ่าแซม โดยการเป็นเด็กดี   ของคนในสังคมและประเทศชาติครับ  และสุดท้ายขอบคุณพระเจ้าสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับผมและก็เพื่อนๆ ผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับ    ผมไม่ใช่เรื่อง

บังเอิญครับ เป็นแผนการของพระเจ้าที่เตรียมเอาไว้ให้กับผมและเพื่อนๆทั้ง 13 คน จากนี้ผม   ขอสัญญาว่าจะรักพระเจ้า ให้พระเจ้าได้ใช้ผมตลอดไปชีวิตของผม สัญญาครับ”

    ผมได้เห็นภาพคริสตจักรพระคุณแม่สาย ต้อนรับน้องอดุลย์  ด้วยเสียงเพลง  วันที่รถตู้พาเขาไปส่งที่บ้าน  

       น่าชื่นชมครับ