อาสา และ อีรา

ศจ. วิเชียร วัฒกีเจริญ
สุภาษิต 13.4 “วิญญาณของคนเกียจคร้านยังอยากอยู่ แต่ไม่ได้อะไรเลย ฝ่ายวิญญาณของคนขยันจะอ้วนพลี”

ในหุบเขาที่เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ มีพี่น้องสองคนชื่อ อาสา กับ อีรา อาศัยอยู่ในฟาร์มที่อยู่ติดกัน
วันหนึ่งอาสาบอกกับพี่ของเขาว่า “พี่รู้มั้ยวัชพืชแย่งอาหารพืชไร่ของเรา”
อีราตอบว่า “เราจำเป็นต้องยอม เพราะวัชพืชเป็นส่วนหนึ่งของแผนการของพระผู้สร้าง” แล้วอีราก็ไปงีบหลับในตอนกลางวัน

“ผมจะยอมในสิ่งที่ผมไม่อาจช่วยได้เท่านั้น” อาสาตอบ
จากนั้นเขาก็ไปทำงานถางหญ้าจนไร่ของเขาไม่มีวัชพืชอยู่เลย

อีกวันหนึ่งอาสาบอกกับอีราว่า “ ตัวหนอนที่อยู่ละแวกบ้านใกล้เคียงกำลังมุ่งมาที่ฟาร์มของเรา”
อีราตอบว่า “ ฉันจะไปสวดอ้อนวอนให้หนอนเปลี่ยนทิศทาง”
อาสาตอบ “ฉันก็ไปสวดเหมือนกัน แต่จะสวดให้กับความแข็งแกร่งที่จะทำงานที่ต้องทำ”
แล้วเขาก็ไปขุดร่องรอบๆผืนดินของเขาเพื่อป้องกันตัวหนอน

เช้าอีกวันหนึ่งอาสาบอกพี่ชายว่า “น้ำในน้ำมีระดับสูงขึ้น ฟาร์มของพวกเรากำลังเสี่ยงจะถูกน้ำท่วม”
อีราตอบว่า “นี่เป็นเรื่องของพระเจ้า เราไม่มีอะไรจะทำได้ นอกจากความหวังเท่านั้น”
แต่อาสารีบไปทำนบกั้น
ในที่สุด อาสาก็สามารถเก็บเกี่ยวพืชผลได้มากมาย แต่อีราเก็บได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ทำไมน้องจึงเก็บเกี่ยวได้มากขนาดนี้ล่ะ” อีราถาม
“เพราะฉันไม่ได้ร้องขอต่อพระเจ้าอย่างเดียว ฉันทำงานไปพร้อมๆกันด้วยน่ะสิ”