Q1: มีคนพูดเรื่องเรากับคนอื่นว่าเราไม่ดี แต่เขาไม่มาบอกเราตรงๆ พอเจอกันก็ไม่มีอะไร เราควรทำอย่างไรดี

ศิริกุลตอบ1: การนินทาว่าร้ายเป็นสิ่งที่ไม่ดี (สดุดี 115:3) พระคัมภีร์สอนให้เรารักด้วยใจจริง (โรม12:9) เราจึงไม่ควรทำกับคนอื่น แต่หากว่าคนอื่นทำกับเรา แอบนินทาเราโดยมิได้มาพูดกับเราตรงไปตรงมา เราน่าจะเมินเรื่องราวเหล่านั้น อ.เปาโลกล่าวว่า “การที่มนุษย์ผู้ใดจะวินิจฉัยตัวข้าพเจ้า ข้าพเจ้าถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ถึงแม้ข้าพเจ้าเองก็มิได้วินิจฉัยตัวข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าไม่รู้ว่าข้าพเจ้ามีความผิดสถานใด” (1 โครินธ์ 4:3-4)
หากเขามองเห็นว่าเราทำสิ่งใดผิด และมีความรักเราจริงก็คงจะมาชี้แจงกับเราโดยตรง (มัทธิว 18:15)
ถ้าเราทำผิดจริง เราจะได้แก้ไข เมื่อเขาไม่ได้มาพูดกับเราก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปชี้แจงอะไร ถ้าเราต้องตามไปชี้แจงทุกคนที่แอบนินทาเราก็คงวุ่นวายน่าดูนะค่ะ

Q2: ถ้าเขาคนนั้นที่ตัวเราไม่เคยสัมผัสความรักจากเขาเลย และเป็นคนที่มีความคิดของฉันถูกคนเดียว เธอต้องฟังฉัน และไม่เคยเลิกจดจำความผิดของคนอื่น กลัวว่าไปคุยกับเขาแล้วไม่จบและยิ่งไปกันใหญ่เลย

ศิริกุลตอบ2: ในพระคัมภีร์มี ตัวอย่างของผู้ชาย 3 คนที่เป็นเพื่อนของโยบ พวกเขาไปหาโยบเมื่อโยบตกอยู่สภาพตกต่ำมาก สิ่งที่ 3 คน นี้กระทำก็คือ ชี้แจงความผิดของโยบ ปรับโทษโยบ โดยมิได้รักโยบ หรือบอกโยบว่า โยบควรจะปรับปรุงแก้ไขชีวิตอย่างไร สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ โยบรู้สึกตกต่ำลงมากยิ่งขึ้น และปกป้องตัวเองไปต่างๆนานา
ในตอนท้ายของหนังสือโยบเอลีฮู ชาวบุชี ได้เข้ามาตำหนิชายทั้งสามคน ที่มิได้ช่วยให้โยบดีขึ้น และตำหนิโยบที่มิได้พิจารณาว่าตนผิดอย่างไร ทั้งเมื่อเอลีฮูให้คำปรึกษาโยบ ก็ได้ชี้แจงว่าโยบผิดต่อน้ำพระทัยพระเจ้าอย่างไร และให้โยบได้ปรับปรุงแก้ไขชีวิตของตน โดนเปลี่ยนท่าทีของตน
การให้คำปรึกษาที่ดี ผู้ให้คำปรึกษาควรรักคนที่มาขอคำปรึกษา ถ้าชี้ความผิดก็ควรบอกวิธีแก้ไขให้ด้วยอย่างที่เอลีฮูได้ทำกับโยบ เพราะถ้าดำเนินอย่างเดียว เหมือนชายสามคนนั้น ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรกับผู้ที่มาขอคำปรึกษา

Q3?: หมายความว่าเราควรไปบอกกับคนนั้นตามที่เราเห็นเพื่อเป็นแสดงความรักที่เรามีต่อเขา และความปรารถนาดีในพฤติกรรมที่เขาเป็นอย่างนั้นหรือ เพราะอย่างที่ได้ถามไปในครั้งที่ 2 เขาเป็นคนช่างจดจำความผิด ถ้านำเรื่องไปคุย เราจะมีวิธีไหนคุยกับเขาได้ เขาถึงจะฟังและไม่มีคลื่นแห่งความขัดแย้งและบาดหมางเกิดขึ้น
Visitor 61

 อ่านบทความย้อนหลัง