เบนโอนี หรือ เบนยามิน

ศ บ.

ปฐมกาล 35:16-19

                และเขาทั้งหลายเดินทางไปจากเบธเอล และใกล้จะถึงเอฟราธาห์ และราเชลกำลังจะคลอดบุตร และนางก็เจ็บปวดครรภ์ยิ่งนัก และต่อมาขณะที่นางกำลังเจ็บปวดครรภ์ยิ่งนัก หญิงผดุงครรภ์พูดกับนางว่า “อย่ากลัว ท่านจะได้บุตรชายคนนี้ด้วย”  และอยู่มาเมื่อจิตวิญญาณของนางกำลังจากไป (เพราะนางถึงแก่ความตาย) นางเรียกชื่อของเขาว่า เบนโอนี แต่บิดาของเขาเรียกเขาว่า เบนยามิน   และราเชลก็สิ้นชีวิต และถูกฝังไว้ริมทางที่จะไปบ้านเอฟราธาห์ซึ่งคือเบธเลเฮม

                 วันนี้เป็นวันแม่ ของคริสตจักร   ผมอยากเล่าเรื่องของนางราเชล   ในพระคัมภีร์เดิม   ราเชลเป็นผู้หญิงสวย ที่ยาโคบรักใคร่ยิ่งนัก  เป็นลูกสาวของลาบัน  ในแคว้นเมโสโปเตเมีย   ยาโคบได้ภรรยา  2 คนแบบเกมพาไป  คนพี่  เลอาห์นั้นหน้าตาเซื่อมซึม ขี้เหร่ ยาโคบได้เธอโดยไม่ตั้งใจ เพราะถูกลุงหลอก วันเข้าเรือนหอ  ยาโคบไม่รัก  ส่วนคนน้อง คือราเชลนั้นยาโคบรักมาก  แต่กว่าจะได้เธอ

ยาโคบต้องทำงานแทบเลือดตากระเด็น  14 ปี   ยิ่งกว่านั้น  ลาบันก็ยก ศิลปาห์  สาวใช้ของตนให้เลอาห์  และยกบิลฮาห์ สาวใช้ของตนอีกคนหนึ่งให้ราเชล  

                 ผมเล่าเรื่องให้ย่อลง   ตอนยาโคบเดินทางออกจากบ้านลาบัน  กลับมายังปาเลสไตน์  ดินแดนแห่งพระสัญญานั้น  ท่านมีลูก 11 คน เกิดจากเลอาห์  6 คน  เกิดจากบิลฮาห์ 2 คน  เกิดจากศิลปาห์ 2 คน  ที่เกิดจากราเชล  มีคนเดียวเท่านั้น  คือ โยเซฟ  ไม่ต้องบอกน่ะว่ายาโคบรักโยเซฟแค่ไหน    เพราะเขาคือลูกซึ่งเกิดจากภรรยาที่ตนรัก    หลังจากยาโคบพาลูกๆภรรยา  และคนใช้ พบเอซาว  พี่ชายที่เคยขุ่นแค้นตน  และได้รับการอภัยจากเอซาวแล้ว  ยาโคบก็หาที่ตั้งหลักปักฐานในปาเลสไตน์   พระเจ้าก็โปรดให้ราเชลตั้งครรภ์ลูกคนที่สอง  

              ผมคิดว่า  ครั้งนี้ยาโคบตื่นเต้นเป็นพิเศษ  เพราะ (1) ราเชล ภรรยาที่ตนรัก กำลังจะได้ลูกคนที่สอง  ซึ่งเพียงแต่จะลุ้นว่าเป็นชายหรือหญิงเท่านั้น  (2) สมบัติฝูงแพะแกะทั้งหลายที่มีนั้น  บัดนี้   แน่ชัดว่าทั้งหมดที่ตนครอบครอง เป็นของตน ไม่ใช่ของลาบัน  และถือได้ว่ายาโคบมั่งคั่งพอควร  ต่างจากวันที่เดินทางระเหเร่ร่อน  หนีจากบ้านไปตัวเปล่า  (3) เรื่องคาใจ  ก็แก้ไขเสร็จสิ้นไปแล้ว  นั่นคือ เอซาว  พี่ชายที่ตนเคยไปแย่งพระพรบุตรหัวปีมา  จนแทบจะฆ่าจะแกงยาโคบ  บัดนี้พี่ชายก็ยกโทษ อภัยให้แล้ว  (4) และขณะนี้ ตนก็ได้กลับมายังดินแดนแห่งพระสัญญาแล้ว  เป็นดินแดนที่พระเจ้าสัญญาประทานให้ อับราฮาม อิสอัค ตน และลูกหลานต่อไป (5) สิ่งที่ตนปรารถนาสูงสุด  คือ พระพรบุตรหัวปี  ที่ตนพร้อมเอาชีวิตเข้าแลก  บัดนี้พรนั้นก็เป็นของตนโดยไร้อุปสรรคใดๆ  (6) อิสอัค พ่อของตนยังมีชีวิตอยู่  ถ้าได้ไปเยี่ยมพ่อ  ให้ได้พร้อมหน้ากัน ทั้งพ่อที่ตนนับถือ ภรรยาที่ตนรัก  ลูกแห่งความหวัง ที่จะคลอดในบ้านพ่อ  ในดินแดนพระสัญญา  อะไรมันจะพร้อมกันได้หมดขนาดนั้น  ยาโคบจึงพาราเชล ภรรยาท้องแก่ใกล้คลอด ไปให้ถึงบ้านบิดา  แต่เขาไปไม่ถึง  ราเชล คลอดลูกคนที่สอง  ที่เบ็ธเลเฮ็ม และเธอก็เสียชีวิตที่นี่

                                  เก็บสิ่งของล่องใต้           พบบิดา

                           เสี่ยงราเชล ชายา                   เจ็บท้อง

                           หวังลูกเลิศเกิดมา                  ใกล้ปู่

                           พ่อ  เมีย  ลูก ผูกพ้อง             ครบหน้าจะหาไหน

                                  ล่วงทางภูหมู่ไม้              หุบผา

                         เกือบถึงเอฟราทาห์                   ค่ำแล้ว

                        “โอย  โอย ไม่ไหว” รา                เชลเจ็บ ครรภ์เฮย

                          ยาโคบโอบเมียแก้ว                  ไป่รู้สูติกรรม

                                เรียกลูกลูกปลูกเต็นท์      เร็วพลัน

                      ยืนข้างนางผดุงครรภ์                ปลอบน้อง

                     “พี่มอบใจใคร่ขัน                      เจ็บแทน น้องเฮย”

                     “อุ แว้” เสียงเด็กร้อง                 “คลอดแล้ว  แก้วตา”

                               “เบนโอนี  นี้ชื่อ               เหมาะสม

                      แม่เข็ญขุกทุกข์ระทม                 คลอดเจ้า”

                      เอ่ยพลาง นางระบม                   แน่นิ่ง

                     ได้ลูกมาหน้าเศร้า                       แม่ล้าอาสัญ

                          ด้วยอาลัยด้วยรัก                   ปักหิน  เทิดแม่

                     คลอดลูกพร้อมยอมยิน                 ชีพม้วย

                    เรียกใหม่ “เบนยามิน”                   มือขวา ของพ่อ

                    ที่สิบสองครองบ้วย                       ผนวกให้ใหญ่หลวง 

          ทีนี้ผมขอพูดเรื่อง เบนยามิน   ลูกคนที่ 12 ของยาโคบ  ผมสนใจว่า ตั้งแต่วันที่เขาลืมตาดูโลก  เขาจะใช้ชีวิตอย่างไร จะเป็นคนดีของพ่อ หรือจะเกเรอย่างพวกพี่ๆ    ถ้าเอาตามท้องเรื่อง แม่ตั้งชื่อให้เขาว่า เบนโอนี  แปลว่า ลูกแห่งความระทมทุกข์   เบนยามิน  คงต้องตระหนักอยู่เสมอว่า  ก่อนที่ตนจะคลอดมานั้นแม่ต้องทุกข์แสนเข็ญ  กว่าที่พ่อจะได้แม่มาเป็นภรรยา  พ่อต้องทำงานหนักให้ตาลาบัน ภายใต้การหนุนใจของแม่ นานถึง  14 ปี  ในขณะที่ป้าเลอาห์ แทรกเข้ามาเป็นภรรยาพ่อ โดยไม่ได้ออกแรงอะไรเลย  ครั้นแต่งงานแล้ว    แม่ต้องอับอาย หวานอมขมกลืนกับ ป้าเลอาห์ ที่ชอบเยาะเย้ย ถากถางแม่  ไม่เว้นแต่ละวัน  เพราะแม้ว่า พ่อยาโคบจะรักแม่มากแค่ไหน  แต่แม่ก็เป็นหมัน  แม่มีลูกให้พ่อไม่ได้  ไม่ใช่แต่ป้าเท่านั้นที่เยาะเย้ย  แม้แต่บรรดาคนใช้ทั้งหลายในบ้าน ก็มองแม่แปลกๆ  กระซิบกระซาบกันว่า  นางคนนี้น่าสงสารแท้  เป็นหญิงไร้น้ำยา   ป้ามีลูกให้พ่อได้ชื่นชมถึง  6 คน ในขณะที่แม่มีลูก แค่ 2 คน คือโยเซฟ และตน  ที่สุดเมื่อแม่จะคลอดตน  แม่ต้องเจ็บปวดมาก  เจ็บมากจนทนพิษบาดแผลไม่ไหว และแม่ก็จากไป  แม่ถึงบอกนางผดุงครรภ์ว่า ขอให้เรียกชื่อลูกว่า “เบน โอ นี”

               วันนี้เป็นวันแม่  แรงกระตุ้นอันหนึ่งที่สำหรับบรรดาลูกทั้งหลาย  ก็คือ  กว่าแม่จะคลอดเราออกมานั้น ท่านทุกข์ทรมานแค่ไหน  ผมมีลูก  3 คน นึกถึงภรรยาที่ตั้งครรภ์ลูกแต่ละคน  ความอุ้ยอ้าย ท่านอนก็ยุ่งยาก ลำบากในการนั่ง  เก้ๆกังๆในการเดิน  แถมต้องประเมินในการกิน  ผมไม่รู้จักความเจ็บปวดของภรรยาตอนคลอดลูก  และไม่รู้จักความเจ็บปวดของคุณแม่ตอนคลอดผม  แต่ความเจ็บปวดเมื่อราเชลคลอดเบนยามินนั้น  คงจะมากที่สุด  จนเธอถึงกับเสียชีวิต แรงกระตุ้นอย่างหนึ่งที่ เบนยามินจะใช้ชีวิต เป็นลูกที่เชื่อฟัง ก็คือระลึกถึงความทุกข์ของแม่  ขอให้จำชื่อนี้ไว้  “เบน โอ นี” วันนี้คุณแม่ของหลายคนยังมีชีวิตอยู่  ไม่น่าจะยากอะไรที่จะให้เกียรติแม่  เพราะท่านเสียสละตัวของท่านเพื่อเรา  ผมยังคิดว่า  นี่ถ้าเป็นยุคปัจจุบัน  สูติแพทย์  ก็คงถามพ่อว่า  “จะเอาลูกไว้  หรือจะเอาแม่ไว้” และผมเดาว่า ธรรมดา พ่อทั้งหลายก็คงเลือกเอาแม่ไว้  ให้แม่รอด ยอมเสียลูกไป  แต่นางผดุงครรภ์สมัยนั้นก็คงจะเลือกไม่ได้  เป็นอันว่า เบนยามินคลอดจากแม่ที่สละชีพเพื่อตน  ลูกทั้งหลาย ที่ดื้อแม่ ไม่ให้เกียรติแม่  เราไม่รู้หรือว่าท่านมีชื่อว่า “เบน โอ นี”  ลูกที่คลอดจากการเสียสละระทมทุกข์อย่างแสนสาหัสของแม่ 

            คริสเตียนทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เราบังเกิดใหม่  รอดพ้นจากการพิพากษา  ก็เพราะพระเยซูคริสต์วายพระชนม์ที่ไม้กางเขน  ได้เรามานี่  พระองค์ต้องเจ็บปวดรวดร้าว ถูกเอาตะปูตอกพระหัตถ์ พระบาท ถึงวายพระชนม์ชีพเชียว   อย่างนี้ เราที่เป็นผู้เชื่อทั้งหลายก็มีชื่อ “เบน โอ นี” ติดตัว   เตือนสติให้เรารู้ว่า เรามีชีวิตอยู่วันนี้ได้  ก็เพราะความรักของพระเยซู เราจึงควรเป็นคนดีของพระองค์ รักพระองค์ ไม่ดื้อแต่เชื่อฟังพระดำรัสของพระองค์

             ยาโคบ  เปลี่ยนชื่อ “เบน โอ นี”  ใหม่ว่า  “เบน ยา มิน”  ซึ่งแปลว่า “บุตรชายแห่งมือขวา ของข้าพเจ้า”  แรงกระตุ้นในการดำเนินชีวิตของเบนยามิน  อีกอย่างหนึ่ง  ก็คือ “ต่อไปนี้จะเป็นกำลังให้พ่อ”  เป็นพระดำริของพระเจ้า  ให้ยาโคบมีลูกชาย 12 คน  เพื่อจะเป็นต้นตระกูลของคนอิสราเอล 12 เผ่า  ถ้าไม่มีเบนยามิน  ก็ไม่ครบตามพระสัญญา  เมื่อคนอิสราเอลเข้าไปยึดครองปาเลสไตน์  ก็แบ่งเขตแดนออกเป็น 12 เผ่า  การมี “เบนยามิน” ทำให้น้ำพระทัยสำเร็จ  ลูกทั้งหลาย  ท่านรู้หรือไม่ว่า  พระเจ้าให้ท่านคลอดมาเพื่อพระประสงค์ของพระองค์จะสำเร็จในตัวของเรา  ตอนที่โยเซฟถูกขายไปเป็นทาส  โดยที่ยาโคบไม่รู้   ยาโคบถูกพวกพี่ๆ หลอก เข้าใจว่าสัตว์ร้ายกัดกินจนเสียชีวิต   ลูกที่หนุนใจยาโคบมากที่สุด คือ เบนยามิน  เรื่องนี้พี่พี่ทุกคนก็รู้   เบนยามินอยู่ในโอวาท เพราะสำนึกในความรักของแม่   และเบนยามิน ก็ทุ่มเทชีวิตรับใช้พ่อ  เป็นกำลังให้พ่อ  เพราะนั่นคือ เป้าหมายของราเชล  แม่ที่เสริมกำลังพ่อมาตลอดชีวิต  ทำสิ่งที่พระเจ้าให้ทำ  “เบนยามิน เป็นสุนัขป่าที่ล่าเหยื่อ เวลาเช้าก็กินเหยื่อเสีย  เวลาเย็นก็แบ่งปันของที่แย่งชิง” ( ปฐมกาล 49:27) นี่คำอวยพร  ที่ยาโคบกล่าวถึงลูกคนนี้   ผมสังเกตว่า บุตร 12 คนของยาโคบมีความสามารถแตกต่างกัน  เหมือนผู้เชื่อที่มีของประทานแตกต่างกัน  ผมแปลว่า เบนยามินมีของประทานในการบริจาค

                         สุนัขป่าล่าเหยื่อกล้า              หากิน

                   เปรียบเช่น “เบน ยา มิน”              หนุ่มน้อย

                    มิอาจนับทรัพย์สิน                      ทุนเพิ่ม

                    บริจาคมากเกินร้อย                     จิตกว้างสร้างสรร

                 เราต่างก็มีความสามารถเฉพาะ ที่พระเจ้าทรงโปรดประทาน ให้เรารับใช้พระองค์  ความสามารถนี้เป็นกำลังให้พระบิดา ดังนั้นเราไม่เพียงแต่ มีแรงผลักดันของความรักแห่งไม้กางเขนเท่านั้น แต่พระองค์ยังทรงให้เราสามารถทำสิ่งที่ถนัดเป็นแรงดึงดูดให้เรารับใช้ ตามพระประสงค์ด้วย